கட்டவிழும் மனித மனம்

நடுநிசி நாய்கள் - பசுவய்யா என்ற பெயரில் சுந்தர ராமசாமி எழுதிய ஒரு கவிதையின் (மற்றும் கவிதைத்தொகுதியின்) பெயர் இது. அந்தத் தலைப்பு இந்தப் படத்துக்கும், இது கொண்டு வர முயன்றிருக்கும் mood-க்கும் கச்சிதமாகப் பொருந்திப் போகிறது. Metaphor!

மிக நேர்த்தியாக கோர்க்கப்பட்ட திரைக்கதையை மகாத் துல்லியமாக இயக்கியிருக்கிறார் கௌதம். ஒளிப்பதிவில் சில உச்சங்கள் நிகழ்ந்தேறி இருக்கின்றன. ஈரம் படத்திற்குப் பின் மனோஜ் பரம்ஹம்சாவுக்கு இது அடுத்த கட்டம் (விண்ணைத் தாண்டி வருவாயா படம் வழக்கமான feel-good ஒளிப்பதிவு மட்டுமே). காட்சிகளின் துரித‌ நகர்ச்சியில் பின்னணி இசை இல்லையென்பதே எங்கும் உறைப்பதில்லை. ஆண்டனியும் கவனிக்க வைக்கிறார்.

படத்தின் திரைக்கதை பற்றி ஒரு பத்தியேனும் பேசியே ஆக வேண்டும். திரைக்கதையில் சில குழப்பங்கள் இருக்கக்கூடும். ஆனால் உண்மையில் அவை யாவும் நுண்மையாகத் கட்டமைக்கப்பட்டவையே. அதாவது மனப்பிறழ்வுக்குள்ளான ஒருவனின் வாக்குமூலமே மொத்தத் திரைப்படமாக விரிகிறது என்பத‌னால் அவனது விவரிப்புகளில் ஒரு விதமான‌ ஒழுங்கற்ற முரண்களும், முழுமையற்ற தனமையும் இருப்பது இயல்பே. அவ்வகையில் முக்கியத்துவம் பெறுகிறது கட்டுக்கோப்பற்ற‌ ஆனால் திட்டமிடப்பட்ட‌ இத்திரைக்கதை.

த்ரில்லர் என்பதை ஓர் உத்தியாகப் பயன்படுத்தியிருந்தாலும் அடிப்படையில் இது ஓர் உளவியல் படம். இதன் அதீத தன்மைகள், அப்பட்ட உண்மைகள் சிலருக்கு அசூயை அல்லது அச்சம் அல்லது அதிர்ச்சி ஊட்டுவதாக‌ இருக்கலாம் - குறிப்பாக பெண்களுக்கு (பிவிஆர் அரங்கில் என்னருகில் அமர்ந்திருந்த பெண் - அவளும் சுகன்யா போல் பிங்க் டீஷர்ட் - படம் ஆர‌ம்பிக்கையில் நடுங்கியபடி தன் பக்கத்திலிருந்த காதலன் அல்லது கணவனின் புஜம் பிடித்தணைத்துக் கொண்டவள் படம் முடியும் வரை இம்மியளவும் விலகினாளில்லை - இடைவேளையின் மந்த விளக்கொளியிலும்). இது விரும்பத்தகா பக்கவிளைவல்ல - உண்மையில் படம் உத்தேசிப்பதே இந்த பய‌ உணர்வினைத் தான்.

கொலை செய்யும் முறை, ஆரம்ப மும்பை காட்சிகள் போன்றவற்றில் கொஞ்சமாய் ஒரு வித நாடகத்தனம் எட்டிப்பார்த்தாலும் இப்‌படம் ஒட்டுமொத்தமாய் நல்லதொரு எதார்த்த படைப்பாகவே நிற்கிறது. தந்தையே தன் மகனை பாலியல் ரீதியாகப் பய‌ன்படுத்துவதைக் காட்டியிருக்கிறார் கௌதம். அது ஓர் அதிர்ச்சி. ஆனால் நிதர்சனம். கார்டியனான முப்பது வயதுப் பெண்ணுக்கும் பதிமூன்று வயது மைனர் சிறுவனுக்கும் இடையே நிகழும் முதல் உறவைக் காட்டும் அந்தப் பத்து நிமிடக் காட்சி தான் இந்தப்படத்தில் வெளிப்பட்டிருக்கும் உச்சம். மிக நுணுக்கமாக ஓர் உக்கிரமான‌ கவிதை போல் அதைப் பதிவு செய்திருக்கிறார் கௌதம். அதிலும் அக்காட்சியில் வரும் ஸ்வப்னாவின் முகபாவங்கள் - It's a divine art!

ஆண் குழந்தைகளும் கணிசமான அளவில் பாலியல் அத்துமீறல்களுக்கு ஆளாகிறார்கள் என்பதே படத்தின் நாதம் என்பதாக இறுதியில் சொல்கிறார்கள். ஆனால்அது விருமாண்டி படத்தின் இறுதியில் வரும் தூக்கு தண்டனைக்கு எதிரான பிரச்சாரம் போல, வாரணம் ஆயிரம் படத்தில் மது, புகைக்கு எதிராக சொல்லப்படும் நீதி போல் ஒட்டாமல் நிற்கிறது.

ந.நி.நா. முழுக்க பெண்கள் மயம். அவர்களுள் ஸ்வப்னா ஆப்ரஹாம் தான் show-stopper. பாடகிகள் மேல் அப்படி என்ன தான் வாஞ்சையோ கௌதம் மேனனுக்கு - (பச்சைக்கிளி முத்துச்சரம் படத்தில் ஆன்ட்ரியா ஜெரெமையா போல்) இந்த‌ப் படத்திலும் எங்கேயோ அல்லேலூயா பாடிக்கொண்டிருந்த ஸ்வப்னாவை அழைத்து நடிக்கச் செய்திருக்கிறார். சமீரா ரெட்டியும் நன்றாக நடித்திருக்கிறார். இறுதியில் மனநலம் பாதித்த பெண்ணாக வரும் சமந்தாவும், கனாக்காணும் காலங்கள் சீரியல் புகழ் ப்ரியாவும் தேறுகிறார்கள்.

ஆனால் இவர்கள் எல்லோர் நடிப்பையும் புறந்தள்ளி விட்டு அதகளம் பண்ணியிருப்பது பிரதானப் பாத்திரமேற்றிருக்கும் வீரா (முழுப்பெயர் வீரபாகு!) - முக‌பாவம், உடல்மொழி, குரல் என அனைத்திலும் மிரட்டியிருக்கிறார். ஏஸிபியாக வரும் தேவாவும் ஓக்கே தான்.

குறைகளும் இருக்கவே செய்கின்றன. முதன்மையாய் மூலக்‌கதை மற்றும் காட்சிகள். ஏற்கனவே பல படங்களில் நாம் பார்த்தவையே. குறைந்தபட்சம் பத்துப் படங்களேனும் நினைவுக்கு வருகின்றன. பாலியல் சுரண்டலால் இளவயதில் பாதிக்கப்படுதல் - சிவப்பு ரோஜாக்கள், மூடுபனி. தான் விரும்பும் பெண்ணைக்கடத்தி வந்து வற்புறுத்துதல் - குணா, காதல் கொண்டேன். பெண்கள் கடத்தி வைக்கப்பட்டிருக்கும் புறச்சூழ்நிலை - செல்லமே, சத்தம் போடாதே. கடத்திய பெண்களைக்கொடூரமாய்க்கொலை செய்தல் - வேட்டையாடு விளையாடு, மன்மதன். ப‌ன்னாளுமை மனச்சிதைவுக் காட்சிகள் - அந்நியன், சந்திரமுகி. இறந்தவர் உயிருடனிருப்பதாய்ப்பாவித்தல் - கண்களால் கைது செய், குடைக்குள் மழை.

இப்படத்தின் முக்கியமான விஷயம் இதில் காட்சிகளாகியிருக்கும் மனப்பிறழ்வு. தமிழின் வேறெந்த படத்திலும் இதுவரை காட்டப்பட்டிருக்கும் இது தொடர்பான காட்சிகளை விட இப்படத்தினுடையவை வலுவானதாகவும், நேர்மையானதாகவும், உண்மைக்கு வெகு அருகில் இருப்பதாகவும் படுகிறது. அதே போல் இப்படத்தில் சில கலாசார மதிப்பீடுகள் கலைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. அதனால் படத்தைப் பார்க்காதீர் என சில அரைவேக்காடுகள் குதிக்கவும் கூடும். ஆனால் நிஜத்தில் சமர் என்ற வீரா என்ற அந்தக் கதாபாத்திரத்தை நீங்கள் முழுமையாக உள்வாங்கிக்கொள்ள நேரான மனமும், கூரான புத்தியும் தேவை. அப்படி விளங்கிக் கொண்டவரெனில் உங்களால் இச்சமூகத்திற்கு எந்தத் தீங்கும் இல்லை என்று அர்த்தம். இல்லையெனில் நீங்களும் ஒரு சமர் / வீரா தான். உறங்கும் மிருக‌ம்!‌

இப்படத்தின் விமர்சனம் இத்தோடு முடிகிறது. இனி கௌதம் மேனன் என்ற‌ இயக்குநரின் ஸ்தானத்தை இந்தப்படம் எப்படி மாற்றியமைக்கிறது என்பதைக் கொஞ்சம் பார்க்கலாம்.

மின்னலே, விண்ணைத் தாண்டி வருவாயா போன்ற குப்பைகளைக் கடாசி விடுங்கள். பச்சைக்கிளி முத்துச்சரம், வாரணம் ஆயிரம் போன்ற குறைப்பிரசவங்களையும் விட்டு விடலாம். காக்க காக்க, வேட்டையாடு விளையாடு இந்த இரண்டு படங்கள் மட்டும் தான் கௌதமின் முக்கியமான படைப்புகள். கௌதம் சந்தேகமேயில்லாமல் perfect executor. ஆனால் மிஷ்கின் போன்றவர்களிடம் காணக்கிடைக்கும் திரைக்கதை நுட்பம் என்பது கௌதமுக்கு வாய்க்காமலே இருந்தது. இந்தப் படம் அக்குறையைத் தீர்த்திருக்கிறது.

நடுநிசி நாய்கள் - கௌதம் மேனனின் முதல் படம்.