சி.சரவணகார்த்திகேயன்

தனிப்பேச்சில் / சாட்டில் பேசியவ‌ற்றைக் கழித்து பொதுவெளியில் பகிரப்பட்டுள்ளதை மட்டும் கணக்கில் கொண்டால் 'ஆப்பிளுக்கு முன்' நாவலுக்கு இது வரை ஒன்பதரை விமர்சனங்கள் வந்துள்ளன. தமிழ்ச் சூழலில் இதுவே அதிகபட்சம் என்று திருப்திப்பட முகாந்திரம் உண்டு தான் என்றாலும் இந்நாவல் இன்னும் கொஞ்சம் கூடுதல் வாசக உரையாடலுக்குத் தகுதி பெற்றது என நம்புகிறேன். அதனால் இதைப் பரப்ப விரும்புகிறேன். வேறு எவரும் செய்ய மாட்டார்கள் என்பதால் என் நாவலை நானே சந்தைப்படுத்துவதற்குத் துணிந்து விட்டேன். அது தான் இந்த விமர்சனக் கட்டுரைப் போட்டி அறிவிப்பு. செல்வத்தை வாரி இரைத்துத் தன்னைப் புகழ்ந்து பாடச் சொல்லும் புரவலன் பிம்பம் வந்து விடக்கூடாது என்ற தயக்கம் இருந்தது. நான் புரவலனும் அல்லன்; என்னிடம் அத்தனை செல்வமும் இல்லை; நான் புகழக் கோரவும் இல்லை. நாவல் பரவலாய் வாசிக்கப்பட்டு அதற்குரிய இடத்தை - அது கீழோ மேலோ - பெற வேண்டும் என்பது தான் என் எளிய அவா. நண்பரிடம் தயக்கத்தைச் சொன்ன போது தமிழ் எழுத்துச்சூழலில் சுயசந்தைப்படுத்தலுக்கு இது தொடக்கமாக இருக்கலாம் என்றார். பிறகு, இதைச் செய்வதால் இழக்கப் பெரிதாய் ஒன்றுமில்ல

கலைஞர் சிறப்பு நீயா நானாவில் கலந்து கொண்டு நான் பேசியதில் தொலைக்காட்சியில் காட்டப்பட்டது போக, மீதிக் கேள்விகளுக்கு என் மனதில் தோன்றிய பதில்கள் (இவற்றை அன்றிரவே ஃபேஸ்புக்கில் எழுதி இருந்தேன்). இவ‌ற்றில் புகைப்படம் பற்றிய கேள்வி மட்டும் பேசி வரவில்லை; மற்றவை பேச வாய்ப்புக் கிடைக்கவில்லை. இவற்றில் முதல் மூன்று கேள்விக்குமான பதில்கள் சொல்ல வாய்ப்புக் கிடைத்திருந்தால் நன்றாய் இருந்திருக்கும் என ஆதங்கம் உண்டு. ஆனால் ஆறு மணி நேர ஷுட்டிங்கைச் சுருக்கி ஒரு மணி நேர நிகழ்வாய்க் காட்டும் நிர்ப்பந்தம் இருப்பதும் புரிகிறது. கலைஞரிடம் விஞ்சி நிற்பது பண்டைய முகமா நவீனத்தின் முகமா? சந்தேகமே இல்லாமல் நவீனத்தின் முகம் தான். நாம் கலைஞரின் பண்டைய முகம் எனக் கருதும் குறளோவியமும், சங்கத்தமிழும், தொல்காப்பியப் பூங்காவும் கூட உண்மையில் நவீனத்துவத்தின் முகம் தான். அவர் அந்தப் பழைய விஷயங்களை இன்றைய தலைமுறைக்கு அவர்களுக்குப் புரியும், அவர்கள் ரசிக்கும் நவீன வடிவில் கடத்த முயன்றார். அவர் தமிழகத்துக்குச் செய்த நவீன பங்களிப்புகள் டைடல் பார்க் கட்டியதும் மேம்பாலங்கள் கட்டியதும் மட்டுமல்ல. அவர் பொருளாதார மற்றும்

'தமிழ்' மின்னிதழின் அடுத்த இதழை கலைஞர் சிறப்பிதழாகக் கொண்டு வரத் திட்டமிட்டிருக்கிறேன். ஒரு பத்திரிக்கையாளன் இன்னொரு பத்திரிக்கையாளனுக்குச் செய்ய முடிந்த எளிய அஞ்சலி அதுவே. அனேகமாய் அண்ணாவின் பிறந்த நாளன்றோ பெரியாரின் பிறந்த நாளன்றோ வரும். கலைஞர் தொடர்புடைய‌ படைப்புகளைத் தனிப்பட்ட முறையில் சில நண்பர்களிடம் கேட்டுப் பெறவிருக்கிறேன். பொதுவான மற்ற படைப்புகளை அனுப்ப விரும்புபவர்கள் இம்மாத இறுதிக்குள் இம்மின்னஞ்சலில் அனுப்பலாம்: c.saravanakarthikeyan@gmail.com படைப்புகள் அனுப்ப‌ விதிமுறைகள் சில உண்டு. எளிமையான, நேரடியான நிபந்தனைகள்: 1. இலவச இதழ் என்பதால் பிரசுரமாகும் எந்தப் படைப்பிற்கும் சன்மானம் தருவதற்கில்லை. 2. படைப்புகள் வேறெந்த அச்சு மற்றும் மின் இதழ்களில் வெளியாகாதவையாக இருக்க வேண்டும். 3. படைப்புகளுக்கு பக்க வரையறை ஏதுமில்லை. அவசியமெனில் பகுதிகளாகப் பிரித்து வெளியிடுவேன். 4. படைப்பு கவிதை, கதை, கட்டுரை, பத்தி, நாடகம், திரைக்கதை, மொழிபெயர்ப்பு, ஓவியம், புகைப்படம், கார்ட்டூன் அல்லது வேறு எதுவாகவும் இருக்கலாம். இலக்கியம், திரைப்படம், அரசியல், வரலாறு, விஞ்ஞானம், அனுபவம

“ We must develop this atomic energy quite apart from war – indeed I think we must develop it for the purpose of using it for peaceful purposes. ... Of course, if we are compelled as a nation to use it for other purposes, possibly no pious sentiments of any of us will stop the nation from using it that way. ” -    Jawaharalal Nehru, First Prime Minister of India (1948) பிஜேபி எப்போது ஆட்சிக்கு வந்தாலும் தேசப்பற்று சற்றி அதீதமாகத் தான் நாட்டில் புரண்டோடும் - அது சினிமாவோ விளையாட்டோ யுத்தமோ. சமீபமாக தேசப்பற்றுப் படங்கள், அதுவும் உண்மைச் சம்பவங்களின் அடிப்படையிலானவை பாலிவுட்டில் நிறைய எடுக்கப்படுகின்றன. Neerja (1986 கராச்சியில் நடந்த விமானக் கடத்தல்), Airlift, (1990 குவைத் இந்தியர்களைக் காப்பாற்றியது) Rustom (1950களின் கப்பல் அதிகாரி) மற்றும் The Ghazi Attack (1971 இந்திய பாகிஸ்தான் போரில் நடந்த நீர்மூழ்கிக்கப்பல் சண்டை) வரிசையில் தற்போது அபிஷேக் ஷர்மா இயக்கியிருக்கும் படம் Parmanu. சில இடங்கள் தவிர மிக நேர்த்தியாகவும் சுவாரஸ்யமாகவும் படம் வந்திருக்கிறது. அதீத, நாடகீய தேசப்பற்ற