சி.சரவணகார்த்திகேயன்

ஒரு வரலாறு உண்டு. கொடூர வரலாறு. வரலாறு என்பதே கொடூரங்களின் தோரணம் தானே. யோசித்துப் பார்த்தால், உண்மையில் கொடூரங்கள் மட்டுமே வரலாற்றில் அழுத்தம் திருத்தமாய் தவறாமல் பதிவுறுகின்றன! ஹிட்லர், முஸோலினி, ஸ்டாலின், போல்பாட், ராஜபக்‌ஷேவை மறப்போமா? அவ்வளவு ஏன்... சரி, விடுங்கள்! 1971ல் ஒன்பது மாதங்கள் பாகிஸ்தானுக்கு எதிராக நிகழ்ந்தது பங்களாதேஷ் சுதந்திரப் போர். தங்கள் உரிமைகள் சரிவர கவனிக்கப்படவில்லை என்பதால் மேற்கு பாகிஸ்தானிலிருந்து தனி நாடாகப் பிரிந்து செல்ல விரும்பியது பங்களாதேஷ் எனும் கிழக்கு பாகிஸ்தான். அதனால் பாகிஸ்தானிய ராணுவம் கிழக்கு பாகிஸ்தானில் குவிக்கப்பட்டு மக்கள் ஒடுக்கப்பட்டனர். கொலைகளும், கொள்ளைகளும், சித்ரவதைகளும் சகஜமாய் இருந்தன. உள்நாட்டுப் போர் ஆரம்பமானது. யுத்தங்களின் போது பெண்கள் வல்கலவி செய்யப்படுவது தொன்று தொட்டு வழக்கில் வருந்து வரும் மானுடக் கலாச்சாரம் தான் என்றாலும் இங்கே கொஞ்சம் வேறு மாதிரியானது. இளம் பெண்களை முகாம்களில் அடைத்து வைத்து தொடர்ச்சியான கூட்டுப் பாலியல் வல்லுறவுக்கு உட்படுத்தி, திட்டமிட்டு அவர்களைக் கர்ப்பம் ஆக்கினர். அதாவது "பாகிஸ்தாலினிருந்து

மேலே இருப்பது தொகுதிவாரியாக 2014 மக்களவை தேர்தல் முடிவுகளை இந்திய வரைபடத்தில் குறித்து NDTV இணையதளம் வெளியிட்டிருக்கும் படம். பாருங்கள். ஒரே காவி நிறம். இந்தியா முழுக்க காவி நிறம். இந்துத்துவத்தின் காவி நிறம். வெளிக்கட்சிகள் மட்டுமல்ல, தன் கூட்டணிக் கட்சிகளின் ஆதரவே கூடத் தேவையின்றி பிஜேபி தனிப் பெரும்பான்மையுடன் ஆட்சி அமைக்கவிருக்கிறது. ஆம். நரேந்திர மோடி தான் பிரதமர். 2002 குஜராத் கலவரங்களில் ரத்தக்கறை படிந்த கரங்கள் கொண்ட மோடி. அந்தக் குற்றங்களை மறந்தோ அல்லது அந்த குற்றங்களுக்கு ஆதரவாகவோ தான் மக்கள் மோடியைப் பிரதமராகத் தேர்ந்திருக்கிறார்கள் என்றே எடுத்துக் கொள்கிறேன். நரேந்திர மோடி பிஜேபியின் தேசிய தேர்தல் குழுத் தலைவராக அறிவிக்கப்பட்டதிலிருந்து இந்தியா முழுக்க இருக்கும் நிஜமான மதச்சார்பற்ற சிந்தனையாளர்களும் படைப்பாளிகளும் கடந்து எட்டு மாதங்களாய் அச்சு ஊடகங்களிலும், தொலைக்காட்சிகளிலும், வலைதளங்களிலும் அவருக்கு எதிராக நிகழ்த்திய முழு வீச்சிலான கருத்துரீதியான, கோட்பாட்டு ரீதியான யுத்தம் மகத்தான தோல்வியை சந்தித்திருக்கிறது. ஆழப் பதிந்திருக்கும் இந்துத்துவ மோகமோ, முந்தைய ஆட்சியி