சாருவுக்கு ஒரு கடிதம்

சாரு நிவேதிதாவுக்கு நான் எழுதிய கடிதம் அவரது வலைதளத்தில்...

http://charuonline.com/March09/KonjamPesaVendum.html

அந்த‌க்கடிதத்தின் hyperlinkகளுடன் கூடிய முழுமையான‌ version இது:

டியர் சாரு,

அது என்னவென்றே தெரியவில்லை - நமக்குள் ஒத்துப்போகவே மாட்டேன் என்கிறது. இதற்கு முன்பு உங்களுக்கு எழுதிய போதும் உங்களை விமர்சித்தே எழுதினேன் - இபோதும் அப்படியே. அடிப்படையில் உங்களின் தீவிர வாசகன் நான் - உங்கள் புத்தகங்களை ஒன்று விடாமல் வாசிக்கும், உங்கள் வலைப்பக்கத்தை தினமும் எதிர்பார்க்கும், ஒரு fanatic.

சில மாதங்கள் முன்பு என் வாசிப்பு ரசனை சார்ந்து தமிழின் மிகச்சிறந்த நூறு புத்த‌கங்களை நான் பட்டியலிட்ட போது அதில் உங்களின் இரண்டு புத்தகங்களும் இருந்தன‌ - அது நவீனத் தமிழ் இலக்கியப்பரப்பில் தவிர்க்கவே முடியாத உங்கள் எழுத்துக்கு நான் செலுத்தும் ராஜமரியாதை. ஆனால் அடுத்து நீங்கள் தேறாத ஒரு படைப்பைக் கொடுத்தால் நிச்சயம் அதை விமர்சிப்பேன்.

அது போன்ற‌ கறாரான அளவுகோள்கள் தான் ஒரு நல்ல விமர்சகனை உருவாக்க முடியும். படைப்பளியின் திறன், ஆளுமை, புகழ், பதவி, செல்வம், செல்வாக்கு, மரியாதை, சரித்திரம், கொள்கை, மொழி, இனம், ஜாதி, மதம், பால், அறிவு, அழகு, நட்பு, உறவு போன்ற எதுவும் அவரது படைப்பு பற்றிய விமர்சனத்தை bias செய்ய அனுமதிக்கக் கூடாது. அவ்வாறே நானும் இருக்க விரும்புகிறேன்.

முதலில் ஸீரோ டிகிரியை நிராகரித்த நான், பின் சமீபத்திய மீள் வாசிப்பில் அதை மிக விரும்பினேன். ராஸலீலா, கோணல் பக்கங்கள் போன்றவற்றில் அப்பிரச்சனையில்லை - முதல் வாசிப்பிலேயே அவை என்னைக்கட்டிப்போட்டு விட்டன. ஆனால் காமரூபக்கதைகளை அதன் செய்நேர்த்தி அலட்சியத்தால் தோல்வியுற்ற படைப்பாகவே கருதுகிறேன்.

Unfortunately, உங்களின் நல்ல எழுத்துக்களை சந்திக்க நேரிட்ட போதெல்லாம் உங்களை தொடர்பு கொள்ளத் தோன்றியதே இல்லை. ஆனால் (என் பார்வையில்) நீங்கள் ஏதாவது தவறு செய்வதாகத் தோன்றினால் உடனே உங்களுக்கு எழுத வேண்டும் என மனது பரபர‌க்கின்றது (அது எனது மனநிலை சார்ந்த குறைபாடா என்பது ஆராய்ச்சிக்குரிய விஷயம்).

சரி விஷயத்துக்கு வருகிறேன்.

உமா ஷக்தி என்ற எழுத்தாளரின் இரண்டு சிறுகதைகளுக்கு நீங்கள் அளித்த அவற்றின் தகுதிக்கு மீறிய அங்கீகாரமே இக்கடிதத்தின் ஆரம்பப்புள்ளி ("சாரு நிவேதிதா பாராட்ட வேண்டுமென்றால் ஒன்று பெண்ணை எழுதியிருக்க‌ வேண்டும் அல்லது எழுதியது பெண்ணாயிருக்க வேண்டும்" என்று என் நண்பன் ஒரு முறை சொன்னது நினைவுக்கு வருகிறது).

நீங்கள் எழுதிய புகழுரைகளை நீங்களே ஒரு முறை படித்துப்பாருங்கள்:

"என்ன எழுதுவது, எப்படி ஆரம்பிப்பது என்றே தெரியவில்லை. அந்த அளவுக்கு பிரமித்துப் போயிருக்கிறேன்."

"நானேதான் அந்தக் கதையை எழுதினேனோ என்று கூடத் தோன்றியது. It’s a riot. Yes. ஒரு ரகளையே செய்து விட்டாய்."

"என்னையே கதி கலங்க வைக்கும் கதைகளை எழுதியிருக்கும் நீ இவ்வளவு பதற்றமடைந்திருக்க வேண்டாம்."

"இரண்டு கதைகளையும் படித்த போது ஏற்பட்ட உணர்வுகளை வார்த்தைப் படுத்த முடியாமல் ஏதேதோ உளறிக் கொண்டிருப்பதாகவே படுகிறது."

"கொன்றே போட்டு விட்டாய் போ. பெண்ணின் தனிமையை இந்த அளவு உக்கிரமாக சமீப காலத்தில் நான் படித்ததில்லை."

இப்போது நீங்களே சொல்லுங்கள் - இது சற்றே அதிகமாகப்படவில்லையா? புதியவர்களை ஊக்குவிப்பது தான் உங்கள் நோக்கமென்றால் அதற்கு வேறு மார்க்கங்கள் இருக்கின்றன. நேற்று இரவு உங்கள் சிபாரிசை நம்பி இக்கதைகளைப் படித்தேன். ஏமாற்றமே மிஞ்சியது. பின்னும் சமாதானமாகாமல் மீண்டுமொருமுறை இன்று காலை படித்தேன். ம்கூம்.

பிறகு தான் இந்தக்கடிதத்தை எழுதத் தீர்மானித்தேன்.

"இந்த நிசியில் வெகு ரகசியமாய் உங்களுக்கு..." என்கிற கதையாவது பரவாயில்லை. உங்களுடைய‌ பெருமாள் கதைகளின் நடையை அப்படியே பிரதியெடுக்க முயன்று, ஆணின் உலகத்திற்குள் ஒரு ஆணாகவே நுழைய முயன்று, பாலியல் விழைதலின் நிகழ்வுகளை சொல்ல முயன்று, கடைசியாய்
எல்லாவற்றிலுமே தோற்று நிற்கிறது.

"யாருமற்ற இரவு" பற்றிச்சொல்ல இவ்வளவு தூரம் போக வேண்டியதே இல்லை - சிறுவர் மலரில் வரும் கதைகளைப் போலிருந்தது அது. ப‌டித்து முடித்த பின் உமாவுக்கான உங்கள் கடிதம் ஒரு வஞ்சப்புகழ்ச்சி அணியோ என சந்தேகம் வந்தது. பின் அக்கடிதத்தை மீண்டும் படித்துப்பார்த்த போது தான் சீரியஸாகவே எழுதியுள்ளீர்கள் என மண்டையில் உறைத்தது.

என‌க்கு சில சந்தேகங்கள் ஏற்பட்டன:

• பா.சிங்காரம், அசோகமித்திரன் போன்றவர்களை விரும்பும் உங்களால் இது போன்ற குப்பைகளை எப்படிப் புகழ முடிகிறது?
• சுந்தர ராமசாமி, ஜெயமோகன் போன்றவர்களையே நிராகரித்த உங்களால் இது போன்ற சப்பைகளை எப்படி ஏற்க முடிகிறது?

கூடவே சில ஆதங்கங்கள் ஏற்பட்டன:

• இது என்னைப்போன்ற உங்களின் தீவிர வாசகர்கள் மத்தியில் உங்களின் வாசிப்பு ரசனை சார்ந்த தவறான் புரிதலை ஏற்படுத்தக்கூடும்.
• நீங்கள் கைகாட்டிய ஆட்களைப் படிக்கத் தயாராயிருக்கும் ஆரம்ப நிலை வாசகர்களுக்கு இது தவறான வழிகாட்டுதலாக‌ அமையக்கூடும்.

ஞானச்செருக்கு, அறக்கோபம், விமர்சன நேர்மை போன்றவை ஒரு எழுத்தாளனி்ன் குணங்களாக‌ நான் நினைப்பது. நாளை என் புத்தகத்துக்கான‌ முன்னுரைக்காக உங்களிடம் நான் வரக்கூடும். அப்போது என் படைப்பு குப்பையாக இருக்குமென்றால் தாராளமாய் நீங்கள் அதை நிராகரிக்கலாம். அதற்கு‌ நீங்கள் தயங்கவே கூடாது - நான் வருந்தவும் கூடாது.

அந்தக்கறார்த்தனத்தை நீங்கள் இவ்விஷ‌யத்தி்ல் கடைபிடிக்கவில்லை என்பதே உங்கள் ஆளுமை சார்ந்த ஒரு ரசிகனாக எனது வருத்தம். இது எல்லாவற்றையும் மீறி அவரவர்க்கு அவர்தம் ரசனை சார்ந்த பிரியங்கள் பற்றிய ஒரு justification இருக்கவே செய்கிறது என்பதையும், அது எவ்வித நியாய தர்க்க எல்லைகளுக்கும் உட்படாதது என்பதையும் ஒப்புக்கொள்கிறேன்.

அவ்வளவு தான் நான் சொல்ல நினைத்தது. மற்றொரு விஷயம் - நான் இங்கு எந்தத்தீர்ப்பும் சொல்ல வர‌‌வில்லை; அதற்கான வயதோ, அனுபவமோ, வாசிப்போ கூட எனக்குக்கிடையாது. இதில் நான் முயன்றிருப்பது சினேகிதனாக ஒரு புனிதம் கெடாத பகிர்தல் மட்டுமே. வைரத்தில் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும் சிறுகறையை வெண்ணிற ஆடை கொண்டு துடைக்கும் முயற்சி.

மனுஷ்யபுத்திரனைத் திட்டுவதற்கு வாய்ப்பு கிடைத்தும் நீங்கள் அதைத் தவறவிட்டு விட்டீர்கள் என நினைக்கிறேன் ;)

- சி.சரவணகார்த்திகேயன்